„PROMIENIOWANIE OJCOSTWA” KAROLA WOJTYŁY (1997)

Wystawienie w przeddzień 46. Kongresu Eucharystycznego we Wrocławiu Promieniowania ojcostwa było próbą zmierzenia się z oryginalną koncepcją Karola Wojtyły ukazania w teatrze ludzkiej myśli. Szukając przestrzeni dla słów, które w zamyśle autora mają „dojrzewać w gest”, zdecydowałem się na efekt zwierciadlany.

Spektakl zaczyna się od zaniechanego działania, od zaprzeczenia widowiskowości teatru. Kluczowy fragment tekstu sztuki, który każdy z widzów może samodzielnie przeczytać, podczas spektaklu nie zostaje wypowiedziany. Odtworzone zdjęcia z opisanego w dramacie rodzinnego albumu pozostają nietknięte, aktor nie weźmie ich do ręki, nie wejdzie też do „samotnego pokoju”, w którym wyobraźnia autora ożywia postaci z pożółkłych fotografii. Przechodząc przez ten ciasny korytarz zapełniony przedmiotami z nie istniejącego domu, zbyt wąski, aby teatr mógł się tu rozwinąć, widz wychodzi na nagą scenę bez kulis, kurtyny i prospektu.

Zderzenie „teatru bez teatru” z teatrem wyobraźni, w którego ubogiej przestrzeni gest i przedmiot, aby nie utracić znaczenia, muszą oprzeć się na słowyn komentarzu, wytwarza lukę, zatrzymanie, niedopowiedzenie. Te dwa teatry, z których jeden teatrem na pewno nie jest, odbijają się w sobie jak lustra ustawione naprzeciw siebie.

(afisz)

Teatr Współczesny

im. Edmunda Wiercińskiego

we Wrocławiu

Dyrektor naczelny i artystyczny: Zbigniew Lesień

Kierownik literacki: Józef Kelera

Karol Wojtyła

PROMIENIOWANIE OJCOSTWA

dramat-misterium

adaptacja tekstu, projekt scenografii i reżyseria:

ZBIGNIEW W. SOLSKI

opieka reżyserska:

ZBIGNIEW LESIEŃ

występują:

Gosława Biernat, Beata Rakowska,

Bogda Sztencel, Tomasz Krajewski,

Dariusz Lemieszek, Marek Lis Orłowski

Premiera 18 maja 1997 r.

w 77 rocznicę urodzin Autora